آسانسورها دستگاه‌هايي هستند که افراد و کالاها را به صورت عمودي در يک محل اختصاصي منتقل مي‌کنند و طبقات مختلف يک ساختمان را به هم وصل مي‌کنند. آنها در دهه 1850 به کار گرفته شدند زيرا سيستم اسکلت فولادي اجازه ساخت ساختمان‌هاي بلندتر را فراهم مي‌کردند. با اين حال اين مکانيسم ايمني آنها بود که مانع از سقوط کابين مي‌شد و باعث محبوب شدن آسانسورها شد. تقريبا در کليه ساختمان‌هاي مدرن چند طبقه، آسانسورها بايد وجود داشته باشند. سه نوع آسانسور وجود دارد، آسانسور کششي با يک اتاق ماشين، آسانسور کششي بدون اتاق ماشين و آسانسور هيدروليک که معمولا در سازه‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند. با اين حال، در هر نوع از آنها تفاوت‌هايي وجود دارد.
آسانسور هيدروليک توسط پيستوني در پايين آسانسور پشتيباني مي‌شود که توسط يک موتور الکتريکي و يک مايع هيدروليک در داخل پيستون، آسانسور را به سمت بالا حرکت مي‌دهد. آسانسور به محض اين که دريچه مايع پيستون باز مي‌شود به سمت پايين حرکت مي‌کند. آنها براي موارد کم ارتفاع با 2 تا 8 طبقه استفاده مي‌شوند و با حداکثر سرعت يک متر بر ثانيه حرکت مي‌کنند. اتاق ماشين آسانسور هيدروليک در پايين‌ترين سطح مجاورت شافت آسانسور قرار دارد.
آسانسور هيدروليک معمولي داراي تسمه‌اي بوده که در زير کف گودال آسانسور امتداد دارد و در هنگام فرود آمدن آسانسور، پيستون جمع شده را دريافت مي‌کند. برخي از پيکربندي‌ها داراي پيستون تلسکوپي هستند و به سوراخ کم عمق ديگري در زير گودال وارد مي‌شوند.
آسانسور هيدروليک بدون گودال يک پيستون در هر طرف کابين دارد. در اين پيکربندي، پيستون‌هاي تلسکوپي در پايه گودال ثابت شده قرار مي‌گيرند و نيازي به گودال و يا سوراخ زير گودال ندارند. پيستون‌هاي تلسکوپي امکان حرکت تا 15 متر را امکان پذير مي‌کنند. پيستون‌هاي غيرتلسکوپي فقط امکان سفر در حدود 6 متر را فراهم مي‌کنند.
آسانسور هيدروليک کابلي از ترکيبي از کابل و پيستون براي جابجايي آسانسور استفاده مي‌کند و حداکثر فاصله حرکت حدود 18 متر دارد.
آسانسور هيدروليک هزينه اوليه کمي دارد و هزينه‌هاي نگهداري مداوم آن در مقايسه با انواع ديگر آسانسور پايين‌تر است. با اين حال، آسانسورهاي هيدروليکي از انرژي بيشتري نسبت به انواع ديگر آسانسورها استفاده مي‌کنند زيرا موتور الکتريکي بايد در برابر نيروي جاذبه مقاومت کند و باعث شود مايع هيدروليک به داخل پيستون وارد شود. ايراد عمده آسانسورهاي هيدروليکي اين است که مايع هيدروليک گاهي اوقات ممکن است نشت کند و اين مي‌تواند يک خطر جدي براي محيط زيست ايجاد کند.
آسانسورهاي کششي توسط کابل‌هايي بلند حرکت مي‌کنند که از يک چرخ متصل به يک موتور الکتريکي بالاتر از شافت آسانسور عبور مي‌کنند. آنها براي کاربردهاي متوسط و مرتفع استفاده مي‌شوند و سرعت حرکت بسيار بالاتري نسبت به آسانسور هيدروليک دارند. وزنه عکس العمل باعث مي‌شود که آسانسورها با جبران وزن کابين و سرنشينان، کارايي بيشتري داشته باشند تا موتور نيازي به حرکت دادن وزن اصلي نداشته باشد.
آسانسورهاي کششي دنده‌اي داراي جعبه دنده‌اي هستند که به موتور وصل مي‌شود و چرخ‌هايي نيز وجود دارند که کابل‌ها را هدايت مي‌کند. آسانسورهاي کششي دنده‌اي قادر به حرکت تا سرعت 150 متر در دقيقه هستند. حداکثر فاصله حرکت براي يک آسانسور کششي دنده‌اي در حدود 75 متر است.
آسانسورهاي کششي بدون دنده داراي يک چرخ هستند که به طور مستقيم به موتور متصل مي‌شود. آسانسورهاي کششي بدون دنده قادر به سفر با سرعت بيش از 600 متر بر دقيقه هستند و حداکثر مسافت حرکت آنها در حدود 600 متر است، بنابراين آنها تنها گزينه ايده‌آل براي کاربري‌هاي مرتفع هستند.
آسانسورهاي کششي دنده‌اي از نظر هزينه اوليه، هزينه‌هاي نگهداري و مصرف انرژي گزينه‌اي متوسط هستند. آسانسورهاي کششي بدون دنده داراي هزينه اوليه بالا، هزينه نگهداري متوسط ??در حين انجام کار هستند و انرژي بيشتري در مقايسه با آسانسورهاي کششي دنده‌اي مصرف مي‌کنند.
اين امر مهم است که کابل‌ها و قطعات آسانسور به طور منظم به منظور استهلاک بررسي شوند. با پوسيدن آنها، کشش بين فولي و کابل کاهش مي‌يابد و امکان لغزش بيشتر مي‌شود، که باعث کاهش راندمان شده و در صورت عدم کنترل ممکن است خطراتي را در پي داشته باشد.
آسانسورهاي کششي محدوديت‌هايي در زمينه ارتفاع دارند که با طول و وزن کابل‌ها محدود مي‌شوند. مواد جديد قوي‌تر و سبک‌تر، مانند فيبر کربن، به آسانسورهاي کششي اجازه مي‌دهد تا به ارتفاعات بالاتر دست يابند.
اين موارد آسانسورهاي کششي هستند که اتاق ماشين اختصاصي در بالاي شافت آسانسور ندارند. دستگاه در فضاي بالاي شافت قرار گرفته و در هنگام نياز به تعمير يا نگهداري، از بالاي کابين آسانسور قابل دسترسي هستند. جعبه‌هاي کنترل در يک اتاق کنترل در مجاورت شافت آسانسور قرار دارند.
اين آسانسورها داراي حداکثر مسافت طي شده در حدود 75 متر هستند و مي‌توانند با سرعت حداکثر 150 متر بر دقيقه حرکت کنند. آسانسورهاي MRL از نظر هزينه اوليه و نگهداري با آسانسورهاي کششي دنده‌اي قابل مقايسه هستند، اما نسبت به آسانسورهاي دنده‌اي مصرف انرژي نسبتا کمتري دارند.
اين آسانسورها، در حال تبديل شدن به محبوب‌ترين گزينه براي ساختمان‌هاي با ارتفاع متوسط هستند که مسافت حرکت آنها در حدود 75 متر است. آنها از نظر انرژي کارآمد بوده و به فضاي کمتري احتياج دارند و کارايي و قابليت اطمينان آنها در کنار آسانسورهاي کششي کمتر است.
درباره این سایت